16.02.2020 około godziny 17 przylecieliśmy do Mandalay, drugiego co do wielkości miasta Myanmaru. Tym razem na swojego przewoźnika wybraliśmy Myanmar National Airlines. Jak dobrej pory byliśmy zachwyceni liniami samolotowym w Myanmarze. Teraz też się nie rozczarowaliśmy. Nowoczesne, czyste samoloty z miłą obsługą i małym poczęstunkiem na pokładzie zrobiły naprawdę miłe wrażenie.

Most tekowy czyli U Bein Bridge.

Zaraz po wylądowaniu w Mandalay (Mandalay International Airport) prosto w lotniska ruszyliśmy na zachód słońca obejrzeć zachód słońca nad najstarszym na świecie mostem tekowym. Most o długości 1250 m został wybudowany około 1850 roku z drewna pochodzącego ze starego pałacu. Ze względu na silne wiatry i silne fale na jeziorze Taung Tha Man most ma kształt łuku. Główne słupy podtrzymujące most zostały wbite w dno jezioro na głębokość 2 m. Na całej długości znajduje się 9 kładek, które są podnoszone, żeby przepuścić przepływające statki lub barki. Po zachodzie słońca pojechaliśmy taksówką do hotelu „The Haven”.

Pałac Królewski Mandalay.

Rano po smacznym śniadaniu wyruszyliśmy na podbój Mandalay. Nasze zwiedzanie rozpoczęliśmy od Pałacu Królewskiego Mandalay, który został wybudowany w latach 1857-1859. W tym samym czasie Mandalay zostało stolicą Birmy. Jednak pałac długo nie stanowił rezydencji królewskiej, bo już w 1885 roku podczas wojny anglo-birmańskiej pałac został przekształcony w fort Dufferin. To co możemy oglądać dzisiaj jest repliką powstałą w latach 90 tych ubiegłego wieku. Podczas II wojny światowej większość budynków została zniszczona, ocalały tylko mennica i wieża strażnicza. Cały kompleks pałacowy otoczony jest murami o długości 2 km i szeroką na 64 metry fosą. Wzdłuż murów co około 170 m znajdują się tzw. posterunki (bastion), które charakteryzują się wysokimi iglicami. Pałac jest na pewno warty obejrzenia, ale proponuję wybrać się późnym popołudniem, bo w ciągu dnia panował upał niemiłosierny.

Wzgórza Mandalay.

Wzgórze Mandalay znajduje się na północy miasta, ma wysokość około 236 m n.p.m. i jest popularnym miejscem kultu dla birmańskich buddystów. Z miejsca tego możemy podziwiać całą panoramę Mandalay. Na wzgórze można się dostać korzystając ze schodów, windy lub schodów ruchomych. Oprócz mniejszych świątyń, mnóstwa posągów i wielu różnych pawilonów znajdują się tam dwie świątynie: Shweyathaw i Su Taung Phyi Phaya.

Pagoda Kuthodaw.

Pagoda Kuthodaw to kompleks składający się z pozłacanej, buddyjskiej stupy i 729 małych stup leżących u podnóża wzgórza Mandalay. W każdej z tych małych stup znajduje się marmurowa płytka na której wyryte są starożytne teksty Sutta Pitaka, Vinaya Pitaka i Abhidhamma Pitaka czyli trzy części nauk Buddy – Tripitaka. 729 płytek (w sumie 730 bo ostatnio dodano później i spisano na niech historię powstania kompleksu) tworzy największą książkę świata. Prace budowlane zlecone przez króla Mindona i trwały od 1860 do 1868 roku. W roku 2013 miejsce to zostało wpisane na listę UNESCO.

Pagoda Kyauk Taw Gyi.

Pagoda znajduje się w pobliżu południowego wejścia na Wzgórza w Mandalay. Budowa tego miejsca rozpoczęła się w 1853 roku a zakończyła w 1878 roku. Na terenie pagody znajduje się wielki Budda, który został wyrzeźbiony z pojedyńczego bloku marmurowego przetransportowanego z pobliskiego Sagyin.

Klasztor Shwenandaw.

Budynek Klasztoru Shwenandaw powstał 1878 roku. Jest zbudowany w tradycyjnym, birmańskim stylu i jest jedyną oryginalną pozostałością Pałacu Królewskiego.

Klasztor Atumashi (Mahā Atulaveyan Kyaungdawgyi).

Klasztor Atumashi powstał w 1857 roku. Obecnie możemy oglądać tylko replikę, która powstała w 1996 roku, ponieważ oryginalny budynek spłonął w 1890 roku.

Nocleg w hotelu „The Haven”.

Nocleg w hotelu „The Haven” również nam się podobał. Czyste, przestronne pokoje. Restauracja obok basenu w widokiem na wzgórza Mandalay, bardzo przypadła nam do gustu.

Więcej informacji tutaj

O godzinie 18 czasu myanmarskiego samolotem linii Mann Yadanrpon wylecieliśmy do Bagan.